ขิง
ขิง ชื่อวิทยาศาสตร์ Zingiber officinale Roscoe. ขิงเป็นพืชในกลุ่มเดียวกันกับข่าและขมิ้น มีลำต้นขึ้นแน่นเป็นกอ โดยมีลำต้นแท้ที่เป็นเหง้าอยู่ใต้ดิน ซึ่งมักเรียก แง่งขิงหรือหัวขิง หัวขิงมีลักษณะเป็นแท่งสั้น แตกแขนงออกเป็นแง่งย่อย เปลือกของแง่งหรือหัวมีสีขาวอมเหลืองหรือสีเหลืองอ่อนตามสายพันธุ์ มีแผ่นเปลือกนอกหุ้มเป็นแผ่นสีน้ำตาลแกมเหลืองและมีรากฝอยแตกออกจากแง่ง เนื้อด้านในมีสีเหลือง มีกลิ่นหอมเฉพาะ
สรรพคุณยาไทย รสหวานเผ็ดร้อน ช่วยทำให้ร่างกายอบอุ่นขึ้น ใช้แง่งแก้ลมจุกเสียด แก้ท้องอืด ท้องเฟ้อ ขับลม ช่วยในการย่อยอาหาร บำรุงธาตุ แก้เสมหะ ช่วยบรรเทาอาการคลื่นไส้อาเจียน ช่วยลดกลิ่นปาก แก้อาการปากเหม็น เป็นยาบำรุงกำลังและยาอายุวัฒนะ ช่วยต่อต้านอนุมูลอิสระที่มีในร่างกาย
ขิง จัดว่าเป็นสมุนไพรและเครื่องเทศที่มีความสำคัญ และเก่าแก่ชนิดหนึ่งของโลก มีหลักฐานการใช้ยาวนานกว่า ๕,๐๐๐ ปี มีการใช้อย่างกว้างขวางในประเทศอินเดียและจีนสมัยโบราณ สันนิษฐานว่าขิงมีแหล่งกำเนิดอยู่ในบริเวณเอเชียตอนใต้ โดยเชื่อว่าแหล่งกำเนิดอยู่ในประเทศจีน ปัจจุบันขิงเป็นพืชที่มีปลูกมากในในประเทศอินเดีย ญี่ปุ่น เกาหลีและประเทศในแถบเอเชียอาคเนย์
สรรพคุณยาไทย รสหวานเผ็ดร้อน ช่วยทำให้ร่างกายอบอุ่นขึ้น ใช้แง่งแก้ลมจุกเสียด แก้ท้องอืด ท้องเฟ้อ ขับลม ช่วยในการย่อยอาหาร บำรุงธาตุ แก้เสมหะ ช่วยบรรเทาอาการคลื่นไส้อาเจียน ช่วยลดกลิ่นปาก แก้อาการปากเหม็น เป็นยาบำรุงกำลังและยาอายุวัฒนะ ช่วยต่อต้านอนุมูลอิสระที่มีในร่างกาย